"زمستان "،زمستان است/ نگاه سردتو بر من زمستان است/ صدای سرد تو بر من زمستان است/ بهار چشم تو بر من زمستان است/ به گرمی دل نمیبندم/ دلم لبریز از سردیست/ در آغوشت پناهم نیست/ چرا دنیا چرا دنیا/ دلم از درد میسوزد/ کسی با من موافق نیست/ به درد خود گرفتارم/ لبانم خشک از سردیست/ صدایم مرده/ دل خشکیده/ دنیایم زمستان است/ چرا دنیا چرا دنیا؟ .../ (شعر زمستان از محمد داریونی) // / وقتی زمستان آمد/ از گل نشانه ای نیست/ بلبل ها را از سرما//// بر لب ترانه ای نیست/ زمستان‌ آمده باز/// کرده پرپر گلها را/ برگ زرد درختان/ نشان دهد سرما را/ ای بچه های گلرو // آمد فصل زمستان/ برف و باران دوباره/ می بارد از آسمان ما بچه ها همیشه/ با آنکه پرخروشیم شال و کلاه خود را فصل سرما می پوشیم شعر زمستان. شعر زمستان زمستون،تن عریون باغچه چون بیابو درختا با پاهای برهنه زیر بارو نمیدونی تو که عاشق نبود/ چه سخته مرگ گل برای گلدون/ گل و گلدون چه شبها نشستن بی بهانه/ واسه هم قصه گفتن عاشقانه/ چه تلخه چه تلخه/ باید تنها بمونه قلب گلدون/ مثل من که بی تو/ نشستم زیر بارون زمستون/ / برای تو قشنگه پشت شیشه بهاره زمستونها برای تو همیشه/ تو مثل من زمستونی نداری/ که باشه لحظه چشم انتظاری/ گلدون خالی ندیدی// نشسته زیر بارون گلای کاغذی داری تو گلدون تو عاشق نبودی ببینی تلخه روزهای جدایی چه سخته چه سخته بشینم بی تو با چشمای گریون شعر زمستون از اخوان ثالث