  - اندازه متن: + -
| کد خبر: 47633 | صفحه نخست » مطالب کوتاه | سه شنبه، 16 دی 1399 - 16:20 |
|
|
شعر زمستان |
|
"زمستان "،زمستان است/
نگاه سردتو بر من زمستان است/
صدای سرد تو بر من زمستان است/
بهار چشم تو بر من زمستان است/
به گرمی دل نمیبندم/
دلم لبریز از سردیست/
در آغوشت پناهم نیست/
چرا دنیا چرا دنیا/
دلم از درد میسوزد/
کسی با من موافق نیست/
به درد خود گرفتارم/
لبانم خشک از سردیست/
صدایم مرده/
دل خشکیده/
دنیایم زمستان است/
چرا دنیا چرا دنیا؟ .../
(شعر زمستان از محمد داریونی)
//
/
وقتی زمستان آمد/
از گل نشانه ای نیست/
بلبل ها را از سرما////
بر لب ترانه ای نیست/
زمستان آمده باز///
کرده پرپر گلها را/
برگ زرد درختان/
نشان دهد سرما را/
ای بچه های گلرو
//
آمد فصل زمستان/
برف و باران دوباره/
می بارد از آسمان
ما بچه ها همیشه/
با آنکه پرخروشیم
شال و کلاه خود را
فصل سرما می پوشیم
....................شعر زمستان.....................
شعر زمستان
زمستون،تن عریون باغچه چون بیابو
درختا با پاهای برهنه زیر بارو
نمیدونی تو که عاشق نبود/
چه سخته مرگ گل برای گلدون/
گل و گلدون چه شبها نشستن بی بهانه/
واسه هم قصه گفتن عاشقانه/
چه تلخه چه تلخه/
باید تنها بمونه قلب گلدون/
مثل من که بی تو/
نشستم زیر بارون زمستون/
/
برای تو قشنگه پشت شیشه
بهاره زمستونها برای تو همیشه/
تو مثل من زمستونی نداری/
که باشه لحظه چشم انتظاری/
گلدون خالی ندیدی//
نشسته زیر بارون
گلای کاغذی داری تو گلدون
تو عاشق نبودی
ببینی تلخه روزهای جدایی
چه سخته چه سخته
بشینم بی تو با چشمای گریون
شعر زمستون از اخوان ثالث |
|
|
|
|
|
|