آموزش موسیقی، فرصتی برای پرورش انسان‌هایی با درک عمیق‌تر از زندگی است

کد : 11364

گروه : اخبار شرکت

تاریخ : 3 خرداد 1404 ساعت 9:08:41

کپی لینک کوتاه

نائیرا گریگوریان نوازنده و مدرس پیانوی ارمنی‌تبار در ایران است که حالا سال‌هاست در ایران به مقوله آموزش موسیقی می‌پردازد.

. این هنرمند معتقد است که آموزش موسیقی، فرصتی برای پرورش انسان‌هایی با درک عمیق‌تر از زندگی است.

به گزارش ایسنا، در ادامه می‌توانید گفت‌وگویی با این هنرمند را پیرامون مقوله آموزش موسیقی بخوانید:

خانم گریگوریان لطفاً کمی از خودتان بگویید و گفت‌وگو را با معرفی کوتاهی از پیشینه هنری خود آغاز کنید.

من متولد سال ۱۳۵۱ در ایروان، پایتخت ارمنستان هستم. موسیقی از همان سال‌های کودکی بخش جدایی‌ناپذیر زندگی من بود و آموزش پیانو را از سنین پایین آغاز کردم. در سال ۱۹۸۸ وارد مدرسه موسیقی دولتی ایروان شدم و آموزش تخصصی پیانو را در کنار مباحث تئوریک، هارمونی و تاریخ موسیقی تا سطح حرفه‌ای دنبال کردم. پس از مهاجرت به ایران، مدرک تحصیلی من توسط وزارت علوم معادل‌سازی و به عنوان مدرک کارشناسی تأیید شد. از آن زمان، بیش از دو دهه است که به‌صورت حرفه‌ای در زمینه آموزش پیانو فعالیت دارم.

به‌ نظر شما، آموزش موسیقی کلاسیک چه جایگاهی در شکل‌گیری شخصیت هنریِ هنرجو دارد؟

آموزش موسیقی کلاسیک صرفاً به یادگیری یک ساز محدود نمی‌شود؛ بلکه مسیری برای پرورش نظم ذهنی، ارتقاء تمرکز، تقویت قدرت تحلیل و بروز احساسات عمیق انسانی است. موسیقی کلاسیک به دلیل ساختار پیچیده‌اش، هنرجو را به تفکر، تحلیل و درک معنای درونی اثر سوق می‌دهد. به همین دلیل، من موسیقی را ابزاری برای ساختن انسان‌های عمیق‌تر می‌دانم.

سیستم آموزش موسیقی در ایران را چطور می‌بینید و این روند با آموزش موسیقی در ارمنستان چه تفاوت‌هایی دارد؟

در ارمنستان، آموزش موسیقی بخشی از سیستم رسمی آموزش و پرورش است. کودکان از سنین بسیار پایین وارد مدارس تخصصی موسیقی می‌شوند و دروس تئوری، هارمونی، سلفژ، تاریخ موسیقی و ساز تخصصی به‌ طور یکپارچه آموزش داده می‌شود. در ایران، آموزش بیشتر در قالب کلاس‌های خصوصی یا آموزشگاه‌ها انجام می‌شود و هنوز به یک سیستم رسمی، منسجم و سراسری نرسیده‌ایم؛ البته باید بگویم که انگیزه و استعداد در هنرجویان ایرانی بسیار بالاست و این مسئله تا حد زیادی کمبود ساختار را جبران می‌کند.

به طور مشخص در آموزش پیانو از چه متدهایی استفاده می‌کنید و تمرکز شما بر چه مهارت‌هایی است؟

بسته به سطح هنرجو، از متدهای مختلف بین‌المللی مانند Faber، Alfred، Suzuki و برای سطوح پیشرفته‌تر از منابع ABRSM و Trinity استفاده می‌کنم. تمرکز من نه‌تنها بر آموزش تکنیک‌های نوازندگی مانند legato، staccato، دینامیک و کنترل پدال است؛ بلکه تحلیل ساختار قطعه، آشنایی با سبک آهنگساز، شناخت فرم موسیقایی (مثل سونات یا فوگ) و تفسیر شخصی از اثر را نیز در دستور کار قرار می‌دهم.

جایگاه مباحث تئوری در کلاس‌های شما چیست؟

تئوری موسیقی، زبان پشت نت‌هاست. هنرجویی که نتواند ساختار آکوردها، مدگردی، ریتم پیچیده یا فرم قطعه را تحلیل کند، فقط نوازنده‌ای مکانیکی خواهد بود. من در هر سطح آموزشی، تئوری را به‌ شکل کاربردی در کنار نوازندگی آموزش می‌دهم تا هنرجو از چرای هر نت آگاه باشد، نه فقط از چگونه اجرای آن.

شما اساسا چقدر در آموزش به موضوع آمادگی ذهنی و مدیریت استرس اجرا توجه دارید؟

این موضوع برای من بسیار مهم است. بسیاری از هنرجویان، علی‌رغم تسلط فنی، در زمان اجرا دچار اضطراب صحنه می‌شوند. در کلاس‌ها از تکنیک‌های تمرکز، تصویرسازی ذهنی، تنفس عمیق و تمرینات ذهنی برای آماده‌سازی روانی استفاده می‌کنم. آموزش واقعی زمانی اتفاق می‌افتد که هنرجو بتواند در فضای اجرا با آرامش، تمرکز و عمق احساس خود بنوازد.

آیا برنامه‌ای برای برگزاری مسترکلاس‌ها و کارگاه‌های تخصصی دارید؟

بله؛ در حال حاضر در حال برنامه‌ریزی مجموعه‌ای از کارگاه‌های رایگان در اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شمیرانات هستم. این کارگاه‌ها شامل آموزش تئوری، تحلیل آثار، تکنیک‌های تمرین مؤثر، شناخت سبک‌ها و حتی آمادگی برای حضور در مسابقات بین‌المللی است. هدف من فراهم‌کردن فضایی حرفه‌ای برای هنرجویان مناطق کمتر برخوردار و ارتقاء سطح آموزشی در سطح منطقه است. همکاری من با انجمن موسیقی شمیرانات، یکی از ستون‌های اصلی فعالیت حرفه‌ای من در سال‌های اخیر بوده است. در این مدت، با حمایت انجمن موفق به برگزاری رسیتال‌های متعدد، فستیوال‌های پیانو و برنامه‌های آموزشی متنوع شده‌ایم که تأثیر بسیار مثبتی بر هنرجویان و فضای موسیقی منطقه گذاشته است.

آموزش موسیقی، فرصتی برای پرورش انسان‌هایی با درک عمیق‌تر از زندگی است

برنامه بلندمدت شما در حوزه آموزش موسیقی چیست؟

هدف من تأسیس یک مرکز تخصصی آموزش پیانو با استانداردهای بین‌المللی در ایران است؛ مرکزی که در آن، آموزش هنرجو، تربیت مدرس، تحقیق و برگزاری مسترکلاس‌ها در کنار هم اتفاق بیفتد. ما نیاز به نهادهایی داریم که موسیقی را نه به‌عنوان سرگرمی، بلکه به‌عنوان یک ابزار تحول فرهنگی و اجتماعی نگاه کنند.

انتهای پیام

برچسب ها

هنر